23 en 24 September - Lions Head

23 September

Toen we gisteravond aankwamen bij Café Caprice stond het hier al helemaal vol en er stond ook een rij van nog zeker 30 mensen, dus daar hadden we niet zoveel zin in. Toen zijn we doorgelopen naar een ander cafétje in dezelfde straat, Sunset Sessions, om daar wat te drinken. Judith had net haar vriend opgehaald van het vliegveld en kwam hier ook heen met hem. In hotel hadden ze een jong Nederlands koppel ontmoet, dus die hadden ze meegenomen. Eindelijk kon ik weer even Nederlands praten :). Ze kwamen uit Maaseik (10 minuten ofzo van opa en oma). Rond een uur of 11 gingen we toch proberen bij Café Caprice binnen te komen, dat lukte (nadat Peter met 200 Rand de bewaker had omgekocht) en hier zijn we tot ongeveer 2 uur gebleven. Vanaf zaterdag tot en met dinsdag is hier een public holiday, dinsdag is het Nationale Braaidag (Heritageday) en daarom zijn alle Zuid-Afrikanen vanaf zaterdag tot en met dinsdag vrij. Thuis hebben we nog wat gegeten en Bia bleef hier slapen, dus dat was ook gezellig. Overdag hebben we helemaal niks gedaan, we waren allemaal moe en morgenochtend stond ons al een wekker om 3.30 te wachten…

24 September

Vandaag ging de wekker om 3.30, want we gingen de Lions Head hiken om de zonsopkomst te zien vanaf de top. Rond 5 uur begonnen we met de hike, er waren ook twee nieuwe meiden bij uit België (eindelijk Nederlands-sprekende vrijwilligers). Ik had geen zaklamp ingepakt, want thuis dachten wij van ‘er zit er toch een op mijn telefoon’ en ik had al veel te veel baggage. Het was pikkedonker, en als je niet oplette of uitgleed kon je zo naar beneden vallen, dus een telefoon vasthouden was niet erg veilig hier. Gelukkig hadden een paar anderen wel een zaklamp mee. Eerst was er een grindpad van ongeveer 20 minuten heel steil omhoog, daarna kreeg je een soort van trappen van rotsen van ongeveer een half uur en daarna moesten we nog 20 minuten echt klauteren om boven te komen. Het uitzicht was wel ongelofelijk mooi, voor ons lag de Tafelberg met de top in de wolken en daarnaast en ervoor lag de zee met stranden en natuurlijk Kaapstad zelf. De weg omhoog zijn we niemand tegengekomen, maar op de terugweg moest je continue wachten met omlaag gaan op mensen die omhoog aan het gaan waren. De terugweg was natuurlijk ineens ook heel anders, omdat je nu kon zien waar je liep en waar je uitzicht op had, in tegenstelling tot de heenweg. Rond 8.30 waren we weer beneden en hebben we een Uber naar huis gepakt. Hier ging weer een van de Japanners weg, dus daar heb ik nog afscheid van genomen en daarna ben ik gaan slapen. Morgen weer gewoon aan het werk, ook zeker niet verkeerd.